Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του ΓΕΛ Λαγκαδά ,με την συμμετοχή 11αντίστοιχων συλλόγων σχολείων της περιοχής,στις 20-04-2016 ,στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου Λαγκαδά,με θέμα τις εξαρτήσεις και τους παράγοντες που ευθύνονται για την ύπαρξή τους.
Χαιρέτησαν την εκδήλωση ο Δήμαρχος Λαγκαδά κ.Καραγιάννης και ο κ.Τουλής ,πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέν και Κηδεμόνων Κεντρικής Μακεδονίας .Ακόμα,παρευρέθηκαν γονείς,καθηγητές αλλά και παιδιά ,που έθεσαν ερωτήματα στους δύο καλεσμένους .
Ευχαριστούμε τους συμμετέχοντες συλλόγους Γονένω και Κηδεμόνων των σχολείων του Δήμου μας ,καθώς και όλους του εκπαιδευτικούς,τους γονείς ,τους νέους και τις νέες ,που παρεβρέθηκαν στην εκδήλωση και όσους βοήθησαν με κάθε τρόπο για την πραγματοποίησή της.
κ.Γεωργάκας
κ.Κουφοκώτσιος
κ.κ Γεωργάκας και Κουφοκώτσιος
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
Ε Ν Ω ΣΕ Ω Ν ΓΟΝ Ε Ω Ν & ΚΗΔΕ Μ ΟΝ Ω Ν
ΠΕ Ρ Ι Φ Ε Ρ Ε Ι ΑΣ ΚΕ Ν Τ Ρ Ι ΚΗΣ Μ Α ΚΕ ΔΟΝ Ι Α Σ
http://omegokmak.blogspot.gr , email: omegokmak@gmail.com
Εκ μέρους του Δ.Σ της Ομοσπονδίας Ενώσεων Γονέων Περιφέρειας Κεντρικής
Μακεδονίας, χαιρετίζουμε τη σημερινή εκδήλωση του συλλόγου γονέων του ΓΕΛ Λαγκαδά με
θέμα «Eξαρτήσεις από ουσίες (τσιγάρο, αλκοόλ, ναρκωτικά)», ένα θέμα δυστυχώς
επίκαιρο όσο ποτέ και ανησυχητικό για όλους όσους ανατρέφουμε παιδιά ή εργαζόμαστε με αυτά,
σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται. Η παρατεταμένη οικονομική καπιταλιστική κρίση συσσωρεύει όλο και περισσότερο βάρος στις ήδη φορτωμένες πλάτες μας. Η ανεργία, η ανέχεια, η ανασφάλεια, τα οικονομικά προβλήματα, η τραγική έλλειψη ή η υποβάθμιση υποστηρικτικών υπηρεσιών, η απαίτηση από τον γονιό να «βάζει συνεχώς το χέρι στην τσέπη του» ακόμη και για τη «δημόσια και δωρεάν» εκπαίδευση των παιδιών του, έρχονται να επιβαρύνουν τόσο υλικά, όσο και συναισθηματικά όλους εμάς που κάπως αλλιώς είχαμε φανταστεί τον γονεϊκό μας ρόλο και τη γονεϊκή σχέση.
Μπροστά στα τόσο πιεστικά προβλήματα της καθημερινότητας, αναγκαζόμαστε να βάζουμε στην άκρη ανησυχίες που θεωρούμε μακροπρόθεσμες ή και ανύπαρκτες, όπως τα ναρκωτικά, αφού δεν πρόκειται το δικό μας παιδί ΠΟΤΕ να κάνει μια τέτοια ολέθρια επιλογή… Δυστυχώς, κάπου εκεί, έρχεται η πραγματικότητα και μας διαψεύδει: κανένα παιδί δεν είναι προστατευμένο και κανένας γονιός δεν πρέπει να θεωρεί ότι όλο αυτό δεν τον αφορά.
Μπροστά στο δικαίωμα των νέων ανθρώπων στην παιδεία, στην υγεία, στην εργασία, στον
ελεύθερο χρόνο, στην ίδια τη ζωή τελικά, ορθώνεται ένας ατσάλινος φράχτης από εμπόδια που ή
θα πρέπει να τον δουν, να τον αντιμετωπίσουν και αγωνιζόμενοι να τον γκρεμίσουν, ή θα
πρέπει να τον αποδεχτούν και να επιβιώσουν — με όποιον τρόπο — πίσω από αυτόν, συχνά
καταφεύγοντας σε ουσίες (ή/και καταστάσεις) που θα τους δημιουργήσουν μια πλασματική
αίσθηση φυγής από μια τόσο επίπονη πραγματικότητα. Αυτός είναι και ο λόγος που η σημερινή
εκδήλωση αποκτά ιδιαίτερη σημασία αυτή την εποχή της κρίσης. Διότι αυτή η εποχή από τη
μια ενισχύει την παθητικότητα — αφού δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει γιατί να παλέψω —
και από την άλλη, μέσα από τις συζητήσεις περί διαχωρισμού σε σκληρά και μαλακά ναρκωτικά,
αφαιρείται ο όποιος φόβος ή ενοχές μπορεί να κρατούν τον νέο μακριά από τέτοιες επιλογές.
Η εξάρτηση — όποια μορφή κι αν παίρνει — είναι η πιο ακραία μορφή αλλοτρίωσης της
ανθρώπινης προσωπικότητας, καθώς o εξαρτημένος απομακρύνεται από τον εαυτό του, την
οικογένειά του και την κοινωνία σε μια ηλικία που θα έπρεπε να κυριαρχεί μέσα του η
αγωνιστική διάθεση και η αμφισβήτηση, θέτοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τις βάσεις για την
κοινωνία του μέλλοντος.
Εμείς, ως Ομοσπονδία γονέων Κεντρικής Μακεδονίας, είμαστε ξεκάθαροι: Δεν
υπάρχουν κακά και λιγότερο κακά ναρκωτικά: παλεύουμε ενάντια σε όλα τα
ναρκωτικά γιατί δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να δηλητηριάζει λιγότερο ή
περισσότερο το μυαλό των παιδιών μας. Εμείς θέλουμε τα παιδιά μας ενεργούς και
συνειδητοποιημένους πολίτες, που θα παλεύουν για μια καλύτερη κοινωνία και όχι παθητικούς
δέκτες μιας ανυπόφορης πραγματικότητας, εγκλωβισμένους πίσω από πλασματικές διεξόδους.
Πιστεύουμε ότι η πρωτοβουλία του συλλόγου γονέων του ΓΕΛ Λαγκαδά δε θα πρέπει να
μείνει μόνο μέσα στην αίθουσα της αποψινής διοργάνωσης, αλλά να προωθηθεί σ’ όλους τους
Συλλόγους Γονέων, προκειμένου τα κείμενα των ομιλιών να αποτελέσουν πηγή ενημέρωσης και
προβληματισμού, να υιοθετηθούν και να υπάρξουν συνεχιστές αντίστοιχων εκδηλώσεων.
Ευχόμαστε καλή επιτυχία στην ημερίδα σας.
Ο Πρόεδρος
Κωνσταντίνος Τουλής
Χαρακτηριστικό κείμενο σχετικό με την θεματολογία της εκδήλωσης,που μοιράστηκε στην εκδήλωση είναι και το παρακάτω :
Με αφορμή τις συζητήσεις για την απελευθέρωση της κάνναβης για φαρμακευτικούς λόγους, ξαναδιάβασα το βιβλίο του Edwards Griffith με τίτλο: « Αποποινικοποίηση της χρήσης ουσιών. Σωστή απάντηση ή λάθος ερώτηση;». Το βιβλίο εκδόθηκε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ του ΚΕΘΕΑ το 2010 και αποτελεί μια σημαντική συμβολή για την κατανόηση της παραγωγής, διακίνησης, χρήσης και εξάρτησης από ψυχοτρόπες ουσίες.
Εάν ανατρέξουμε στην διεθνή βιβλιογραφία που υποστηρίζει την μια ή την άλλη άποψη για τις ουσίες, θα διαπιστώσουμε ότι είναι μεγάλη και ότι επιχειρεί να καλύψει όλες τις πλευρές του ζητήματος ( ιστορικές, κοινωνικές, πολιτικές, ψυχολογικές, κ.λ.π ), είτε με ένα αυστηρά επιστημονικό τρόπο, είτε θέτοντας ένα ευρύτερο πλαίσιο προβληματισμού.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να αναγνωρίσουμε παράγοντες και αιτίες που έχουν επηρεάσει και συνεχίζουν να επηρεάζουν τις ουσίες. Μπορούμε να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ χρήσης ουσιών για τελετουργικούς λόγους στην αρχαιότητα και τη εξάρτηση ως κοινωνικό πρόβλημα στις βιομηχανικές κοινωνίες.
Μπορούμε να επισημάνουμε τον επιδημικό ή όχι χαρακτήρα της χρήσης ουσιών σε μια δεδομένη ιστορική περίοδο σε μια κοινωνία, καθώς και τους παράγοντες που την επηρεάζουν.
Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, λόγω της κοινωνικο-οικονομικής κρίσης το πρόβλημα της εξάρτησης από ουσίες παρουσιάζεται ιδιαίτερα οξυμένο. Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε ώστε το πρόβλημα των ουσιών να μη γίνει επιδημία; Με ποιους τρόπους μπορούμε αυτό να το αποτρέψουμε; Ή αντίθετα, υπάρχει τρόπος θελημένα ή αθέλητα να προκαλέσουμε μια επιδημία ουσιών;
Σε αυτά τα ερωτήματα, σκέφτηκα να απαντήσω με ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Griffith Edwards που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Το απόσπασμα αυτό το παραθέτω αυτούσιο στη συνέχεια.
«…Επτά τρόποι για να προκαλέσετε μια επιδημία ουσιών.
1. Υποβάλετε τη δομή του πληθυσμού-στόχου σε έντονη πίεση, τέτοια που να βλάψει τις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις, προκαλέστε κοινωνική διάσπαση, και δημιουργήστε τομείς μεγάλης φτώχειας και δυσανάλογου πλούτου, καταστρέψτε τις παλιές θεότητες της κοινότητας χωρίς να δημιουργήσετε νέες αξίες, αφήστε τη νεολαία χωρίς καθοδήγηση, προετοιμάστε το έδαφος για την επιδημία, και το πιθανότερο είναι ότι οι άνεμοι θα είναι ευνοϊκοί.
2. Φροντίστε ώστε η ουσία που έχετε επιλέξει για την επιδημία, είτε είναι νόμιμη είτε παράνομη, να είναι ευρέως διαθέσιμη, προωθήστε την πώλησή της στα καταστήματα, διατηρήστε τις τιμές σε χαμηλά επίπεδα, καταργήστε τους ελέγχους, αφήστε τις ουσίες στο παιχνίδι της ελεύθερης αγοράς και αντιμετωπίστε τες σαν οποιοδήποτε άλλο καταναλωτικό προϊόν.
3. Δημιουργήστε ένα κλίμα αποδοχής. Πείστε τους ανθρώπους ότι όλοι χρησιμοποιούν την ουσία και ότι όσοι δεν την χρησιμοποιούν παρεκκλίνουν. Εξασφαλίστε ένα σημαντικό προϋπολογισμό για διαφήμιση και, αν αυτό δεν είναι εφικτό για τις παράνομες ουσίες, στηριχτείτε στην υποστήριξη διαμορφωτών της κοινής γνώμης και των μέσων ενημέρωσης για να προωθήσετε αυτές τις ουσίες. Συνδέστε το αλκοόλ με αθλητικές εικόνες, τα τσιγάρα με τους αγώνες της φόρμουλα 1, και την κοκαΐνη με τον επιτυχημένο τρόπο ζωής – πρόκειται παντού για το ίδιο παιχνίδι.
4. Μπορεί να ωφεληθείτε ιδιαίτερα, αν πείσετε τον ιατρικό κλάδο να υιοθετήσει την ουσία, να τη
συνταγογραφεί αφειδώς, να δηλώσει ότι δεν είναι εθιστική και να φροντίσει να διαρρεύσει αυτή η ουσία στους δρόμους. Σχεδόν πριν από έναν αιώνα, αυτό βοήθησε ώστε να δημιουργηθεί μια θετική εικόνα για το αλκοόλ, αλλά οι γιατροί έχουν φανεί ιδιαίτερα εξυπηρετικοί και στη διάδοση επιδημιών άλλων ουσιών- όπιο, ηρωίνη, κοκαΐνη, βαρβιτουρικά, αμφεταμίνες, LSD, βενζοδιαζεπίνες. Εντυπωσιακός κατάλογος ιατρικής ασυδοσίας.
5. Εκμεταλλευτείτε κάθε ευκαιρία καινοτομίας, ρίχνοντας στην αγορά μια νέα ουσία σε πιο επικίνδυνη μορφή ή με ένα νέο τρόπο λήψης. Κάντε τον πληθυσμό να πιστέψει ότι η εισπνοή κοκαΐνης είναι ασφαλής και μετά βομβαρδίστε τους με κρακ, δώστε τους να πιουν λίγο λάβδανο και ύστερα εμφανίστε πίσω από την πλάτη σας μια σύριγγα με μορφίνη, αφήστε τους να συνηθίσουν το ταμπάκο, τα πούρα και τις πίπες τους και μετά ξεπαστρέψτε τους με τα θανατηφόρα τσιγάρα.
6. Εδραιώστε την όλη επιχείρηση κατά το δυνατόν στην αμοιβαιότητα της απληστίας. Για τις νόμιμες
ουσίες στηριχτείτε στην συνέργεια μεταξύ κατασκευαστών και φορολογικού συστήματος, για τις
παράνομες βρείτε ένα αστείρευτο απόθεμα φτωχών ανθρώπων που θα επανδρώσουν τις κατώτερες
βαθμίδες στην αλυσίδα της διανομής, και αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή θα ξεχειλίσουν από κέρδη.
7. Φροντίστε ώστε η χρήση ουσιών να παρουσιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης ως αποκλειστικά ατομικό ζήτημα : « κακό γενετικό υλικό», «εθιστικές προσωπικότητες», «θλιβερή ηθική χρεοκοπία». Επίσης, ο λόγος για το ζήτημα πρέπει να παραμένει σε αυτό το ατομικό επίπεδο, και ταυτόχρονα αποκλείστε από το κοινό την παραμικρή επίγνωση, ότι η χρήση ουσιών οφείλεται εν μέρει στο κοινωνικό περιβάλλον…»
Όπως επισημαίνει ο Griffith Edwards, εάν τα δεδομένα που παρουσιάζονται αντιστραφούν, τότε έχουμε 7 τρόπους για να αποτρέψουμε μια επιδημία ουσιών. Θα έχουμε αρκετές «..αξιόπιστες ιδέες για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να προστατέψουμε την οικολογία των ουσιών από τέτοια συμβάντα…». Πιστεύω ακράδαντα, ότι οι συζητήσεις είτε μέσα στο κοινοβούλιο υπό μορφή ερωτήσεων, είτε μέσα στην κοινωνία από ειδικούς και μη, θα πρέπει να γίνονται σε αυτή τη βάση. Φανταστείτε την υπόθεση, να συζητάμε για τις αρνητικές συνέπειες από τους τρόπους προώθησης των νομιμοποιημένων ουσιών από τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια ή για τους τρόπους διαφήμισης τους σαν ένα οποιοδήποτε καταναλωτικό προϊόν. Τι βάση συζήτησης θα ήταν αυτή; Θα υπήρχαν τότε δυνατότητες αντίδρασης; H γνώμη μου είναι πως όχι.
Θα πρέπει επίσης να μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι όλες οι ουσίες αρχικά ήταν νόμιμες. Οι κοινωνίες, σε μια προσπάθεια να προστατευθούν από τις συνέπειες της νομιμοποιημένης χρήσης τους τις απαγόρευσαν. Κατά ένα παράδοξο τρόπο, όσοι υποστηρίζουν την αποποινικοποίηση αυτό το ξεχνάνε. Στις μέρες μας , αυτή η αλήθεια έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί τα ναρκωτικά, πέραν όλων των άλλων, χρησιμοποιούνται από την εξουσία ως ένα ιδιότυπο μέσον καταστολής και άσκησης κοινωνικού ελέγχου.
Τα ναρκωτικά, ως κοινωνικό φαινόμενο που τείνει να πάρει επιδημικές διαστάσεις δεν μπορούν να μειωθούν στο επίπεδο των νευροδιαβιβαστών, της βασικής έρευνας, της χημείας, ή της φαρμακολογίας. Τα ναρκωτικά, ως μια υπόθεση που αφορά τη ζωή χιλιάδων νέων παιδιών και των οικογενειών τους, δεν αφορούν μόνο τους ειδικούς, μας αφορούν όλους.
Η πάλη ενάντια στις αιτίες που οδηγούν στο πρόβλημα της εξάρτησης και το αναπαράγουν, ενάντια στις συνθήκες που μπορούν να προκαλέσουν μια επιδημία ουσιών, περνάει και μέσα από την ανάπτυξη του ευρύτερου αντιναρκωτικού κινήματος και συνδέεται με την πάλη για πιο δίκαιες ανθρώπινες κοινωνίες.
1 ,2 Εdwards,G. Aποποινικοποίηση της χρήσης ουσιών. Σωστή απάντηση ή λάθος ερώτηση; εκδ. ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ,ΚΕΘΕΑ, Αθήνα 2010.
